دوست دلسوز من

                                                        دوست دلسوز من

چندی پیش ،در این وبلاگ ،مطلبی منتشر کردم به نام منجی.دوست عزیزی دیدگاهی نگاشته بر این مطلب ،که برایم جالب بود و دوست داشتنی. و حیفم آمد مهجور بماند نوشته دوست مجهولم.آنچه در ادامه می آید ،دیدگاه دوست دلسوز من ،بر مطلب ((منجی)) منتشر شده در وبلاگ تئاتریکال است. و به دنبال آن ، پاسخ من ،بر دیدگاه دوست دلسوز من است.

دوست دلسوزت
عیسی تو پوسیدی تو تئاتر....تو دگه تموم بودی . هنرمندی که هنری برا مردم ارائه ندیت و فقط گپ بزنتا و ادعا بکنت ....به نظر مه مردن !!! برو گاری بخر بار کشی بکن ! تو ، تو تئاتر دنبال چی؟ اگه مردی کار بکن تا بگینیم چیزی هم حالیتن یا فقط پف خالیی! کسی اتونت ادعا بکنت که خودی صاحب اندیشه و نظر ببوت. حالا تو بی مه بگه چه بارتن؟ جز چسان فیسان چیزی هم بلدی ؟
..................................................................................................................................................................
..................................................................................................................................................................

جواب: دوست دلسوز عزیزم،حق با شماست.من تمام شده ام.پوسیده شده ام.چشم...گاری هم میخرم اما بخدا عرضه بارکشی هم ندارم...چیزی هم بارم نیست... اگر شما لایق بدانید در حال تمرین نمایش رومئو و ژولیت هستم.البته کار مهم و قابل بیانی نیست...مثل تمامی کارهایم که خود شاهدش بودید. از اینکه بودن من باعث تنفر و خشمگینی شما شده است ،بسیار متاسفم. من اگر بودنم دست خودم بود،هیچگاه نمی بودم تا شما شاد باشید.از اینکه تحملم میکنید سپاسگزارم.